Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Sed plane dicit quod intellegit. Duo Reges: constructio interrete. Sed videbimus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Nisi mihi Phaedrum, inquam, tu mentitum aut Zenonem putas,
quorum utrumque audivi, cum mihi nihil sane praeter
sedulitatem probarent, omnes mihi Epicuri sententiae satis
notae sunt.

Epicurus autem cum in prima commendatione voluptatem
dixisset, si eam, quam Aristippus, idem tenere debuit
ultimum bonorum, quod ille;

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.
Ratio quidem vestra sic cogit.
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Ille incendat?: Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Pollicetur certe.: Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
Bork: Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Bork: Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Si longus, levis dictata sunt. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

At vero facere omnia, ut adipiscamur, quae secundum naturam sint, etiam si ea non assequamur, id esse et honestum et solum per se expetendum et solum bonum Stoici dicunt.

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.
Quo tandem modo?
Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Maximus dolor, inquit, brevis est. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Sumenda potius quam expetenda.